Σχόλια επισκεπτών του Max Schrems στο «Der Standard» (αυστριακή εφημερίδα) στον τύπο συνδρομής «PUR-Abo» από το DerStandard.at
«Θα θέλατε να έχετε λίγο περισσότερη ιδιωτικότητα; - Στη συνέχεια θα πρέπει να πληρώσετε 6 € το μήνα '
Από τη Βιέννη στο Βερολίνο στις Βρυξέλλες, πολλοί εμπειρογνώμονες και δικηγόροι απάντησαν με δυσπιστία σε απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων (DSB) αυτή την εβδομάδα. «Πληρώστε ή εγκαταλείψτε τα βασικά δικαιώματα» δεν είναι ακριβώς αυτό που σημαίνει το νέο GDPR με «εθελοντική» συγκατάθεση. Όπως είναι "Der Standard" που ενεργεί με αυτόν τον τρόπο με πληγώνει ιδιαίτερα.
Εθελοντική συναίνεση;
Τι συνέβη? Με την εισαγωγή του GDPR, οι χρήστες πρέπει να λαμβάνουν εθελοντική επιλογή «ναι ή όχι» για την επεξεργασία δεδομένων. Εξάλλου, η συναίνεση δεν είναι τίποτα περισσότερο από την εθελοντική εγκατάλειψη του θεμελιώδους δικαιώματος στην ιδιωτική ζωή.
Είναι δύσκολο για τη βιομηχανία να εμφανίζονται καθημερινά πανό με μπισκότα σε εκατοντάδες ιστότοπους. Εκεί συχνά έχετε μόνο την επιλογή να κάνετε κλικ στο "ναι". Αντί για «ναι ή όχι», το «Der Standard» προσφέρει μια (αρκετά δημιουργική) επιλογή «ναι ή € 6». Ένας χρήστης υπέβαλε καταγγελία στην εποπτική αρχή («DSB»).
Διαφήμιση ≠ Στόχευση ≠ Κοινή χρήση δεδομένων
Στην ιστοσελίδα του «Der Standard» λαμβάνετε μόνο το απόρρητο «στο πακέτο» με την ελευθερία της διαφήμισης. Αυτό δεν είναι ούτε τεχνικά ούτε οικονομικά απαραίτητο: η διαφήμιση, η στόχευση και η εξατομίκευση είναι διαφορετικά - ακόμα και αν το λόμπι αρέσει να το πουλήσει ως πακέτο.
Η διαφήμιση είναι η ίδια (π.χ. σε έντυπη μορφή) για όλους. Εάν η εξατομίκευση ήταν απολύτως απαραίτητη, η τηλεόραση που υποστηρίζεται από διαφημίσεις θα είχε ήδη φύγει. Το «Der Standard» προσφέρει επίσης στις εταιρείες τη δυνατότητα να διαφημίζουν μη στοχευμένες ηλεκτρονικές υπηρεσίες.
Ακόμη και η στόχευση έχει πολλές φιλικές προς την ιδιωτικότητα ποικιλίες - όπως η γεωγραφία, ο χρόνος ή το πλαίσιο (διαφήμιση αυτοκινήτου στη σελίδα αυτόματης σελίδας).
Η εξατομικευμένη διαφήμιση (συχνά με την ανταλλαγή δεδομένων με εκατοντάδες εταιρίες εξωτερικής στόχευσης) είναι μια μόνο υποκατηγορία στόχευσης, η οποία μειώνει περαιτέρω την κάλυψη των αποβλήτων και αυξάνει τα κέρδη. Δεδομένου του ακραίου πληθωρισμού των τιμών διαφήμισης, ακόμη και αυτό είναι αμφισβητήσιμο (« Race to the Bottom» ).
Είναι ακριβώς αυτός ο διαχωρισμός που η DSB δεν κατάφερε να ακολουθήσει με την απόφασή της - ισοδυναμεί με τη διαφήμιση και τη μεταφορά δεδομένων και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα μοντέλα που υποστηρίζονται από διαφημίσεις απαιτούν πάντα κάποιο είδος μεταφοράς δεδομένων.
Οικονομική πλευρά
Στο πλαίσιο μιας αφελούς εκτίμησης της κατάστασης, το «Der Standard» πρέπει να φτάσει σε περίπου 30 έως 90 σεντ ανά χρήστη στο διαδίκτυο ανά μήνα. Έτσι, η εφημερίδα χρεώνει 6 με 20 φορές περισσότερα χρήματα για την έκδοση χωρίς διαφημίσεις. Κατά συνέπεια, η άρνηση της συγκατάθεσης είναι εξαιρετικά δαπανηρή και ακόμη και αστική διαφορά ( laesio enormis ). Το ποσό είναι ακόμη χαμηλότερο εάν δεν υπολογίζεται ολόκληρη η διαφήμιση, αλλά μόνο η αύξηση των πωλήσεων μέσω της εξατομίκευσης της διαφήμισης.
Ωστόσο, το DSB συγκρίνει αυτόν τον τύπο ηλεκτρονικής συνδρομής με την συνδρομή εκτύπωσης για € 47 - και ως εκ τούτου έρχεται στο (παράλογο) συμπέρασμα ότι ο χρήστης θα επωφεληθεί οικονομικά από τη συγκατάθεσή του.
Εναλλακτικές λύσεις;
Το DSB αναφέρεται επίσης στην «εθελοντικότητα» καθώς οι άνθρωποι μπορούν να χρησιμοποιήσουν άλλα μέσα («πάρτε το ή αφήστε το»). Στην πράξη, αυτό είναι φευγαλέο, καθώς σχεδόν όλες οι online πλατφόρμες μέσων διαβιβάζουν δεδομένα στις ίδιες ακριβώς εταιρείες (π.χ. Google), οι άνθρωποι θέλουν να διαβάσουν τις αποκλειστικές ιστορίες και αλλάζουν τους παρόχους μέσων σε περιόδους Twitter και Facebook.
Τα μέσα ενημέρωσης μπαίνουν στην παραβίαση για "Πληρώστε ή Εντάξει";
Οι πολιτικοί, οι αρχές και οι συνήγοροι των καταναλωτών είναι απρόθυμοι να συμμετάσχουν στα μέσα ενημέρωσης. Είναι επίσης συναίνεση ότι τα ποιοτικά μέσα πρέπει να χρηματοδοτούνται καλύτερα. Ωστόσο, τα μέσα ενημέρωσης θα μπορούσαν να ενταχθούν στην παραβίαση πολλών αμφισβητήσιμων εταιρειών. Αν υπάρχει "πληρωμή ή εντάξει", ισχύει για όλους.
Κάθε εταιρεία θα μπορούσε να εισαγάγει "μεταφορά δεδομένων ή πληρωμή". Αυτό 'Θα θέλατε να έχετε λίγο περισσότερη ιδιωτικότητα; - Στη συνέχεια θα είναι € 6 το μήνα 'θα μπορούσε να είναι δυνατή από τη σύμβαση κινητής τηλεφωνίας στο εισιτήριο τρένου. Συνεπώς, οι άνθρωποι που μόλις δεν έχουν κερδίσει την κλήρωση, πιθανότατα θα απομακρύνουν τα βασικά τους δικαιώματα "οικειοθελώς" όλη την ώρα.
Το επίπεδο της δικαιοσύνης θα πρέπει να αποφασίσει
Δεδομένου ότι πρόκειται για θεμελιώδες ζήτημα προστασίας δεδομένων, η ομοσπονδία μας (noyb.eu) σχεδιάζει, επομένως, να διευκρινίσει αυτό το ζήτημα και πάλι με τα πλήρη στοιχεία του ΟΕΔ. Διότι με κάθε κατανόηση της χρηματοδότησης των ποιοτικών μέσων ενημέρωσης και της αφοσίωσής μου στο «Der Standard»: Δεν πρέπει να ενισχύσουμε την οικονομική κατάσταση με την αναγκαστική μεταφορά δεδομένων.
